Dziechlino, jako Sechlin nadane na prawie polskim przez komtura gdańskiego Piotrowi, Wojciechowi i Jakubowi oraz ich potomkom. W liście lennym z 1575 roku jako właściciele wymienieni są: Baltazar, Filip i Tomasz Borscy. W XVII wieku właścicielem był niejaki Tarmen. W 1756 roku poszczególne części wsi należały do Chośnickich, Domarusów i Grubych oraz Wejherów. W 1840 roku w Wejherowie sprzedają oni wieś hrabiemu Aleksandrowi Przebendowskiemu, a w 1871 roku przechodzi w ręce Wojciecha Polla. Ten założył tu tartak o hutę szkła, co spowodowało rozwój wsi.
Ostatnim właścicielem wsi był Ernest von Dewitz.
Jak to przystało na starą polską wieś, także i Dziechlino ma (a raczej miało) swój cmentarz, na którym chowani byli okoliczni mieszkańcy.

Cmentarz.

Jakiś czas temu podczas wyprawy fotograficzno – eksploracyjnej pokazano nam pozostałości starego ewangelickiego cmentarza, jaki tam się znajdował. Byliśmy w niemałym szoku, gdyż pozostało się tam naprawdę niewiele i jedynie roślinność w postaci bluszczu oraz dosłownie
kilka kamieni świadczyło o tym, że znajdowała się tam kiedyś
nekropolia.
Eksploracja terenu cmentarza i wokół niego przez moich znajomych ”po
fachu” doprowadziła do odnalezienia sporych rozmiarów żeliwnego krzyża,
który został zabrany w celach identyfikacyjno – renowacyjnych.
Znalezienie informacji na temat cmentarza okazało się zadaniem niezmiernie trudnym, ponieważ żaden z mieszkańców, jak i ludzi interesujących się nekropoliami Pomorza nie posiadał żadnych niemalże
informacji na jego temat. Mogę przypuszczać, że nekropolia istniała już w
XIX wieku na co wskazują niemieckie mapy już aktualizowane w latach
80-tych XIX wieku. Także wspomniany krzyż daje nam kilka informacji:
osoby tam pochowane to trójka dzieci, które zmarły właśnie w XIX wieku. Odczytana przez nas inskrypcja brzmi: