Aby trafić na wiejski cmentarz w Godętowie, należy (jadąc od strony Lęborka), skręcić w prawo zaraz za tabliczką z nazwą miejscowości (przed budynkami mieszkalnymi). Jest to piaskowa droga, prowadząca na obszar leśny. Idąc w głąb od skrętu jakiś kilometr po lewej stronie natrafimy na szkółkę leśną z młodymi sadzonkami drzew, na terenie której znajduje się stary cmentarz ewangelicki. Jako, że znajduje się on na terenie objętym ochroną przez leśników, jest to cmentarz w miarę zadbany i uporządkowany. Ogrodzenie zrobione z drewnianych bali. Nekropolia jest duża, na jej terenie można odnaleźć co najmniej trzydzieści nagrobków ułożonych w równych rzędach.
Pierwsze, co rzuca się w oczy po wejściu na teren cmentarza, to pomnik wykonany z kamienia, wysokości mniej więcej 2 metrów. Na kamieniu
widoczny jest napis, wyryty ręcznie, gotycką czcionką. Jest on dość niewyraźny i trudno go odczytać jednoznacznie, ale po rekonstrukcji można przypuszczać, że napis na kamieniu jest fragmentem z Biblii Lutra z 1912 roku, na co wskazuje podpowiedź na końcu tekstu - "RÖMER 8 18".
Po wnikliwszej analizie mogę z dużym prawdopodobieństwem
przyznać, że tekst na kamieniu brzmi mniej więcej:


(*w nawiasach zwroty, co do których nie ma pewności)


Co w tłumaczeniu brzmi z grubsza:


Jak widać, tekst jest niemalże taki sam, więc możemy przypuszczać, że inskrypcja na kamieniu pochodzi z Listu do Rzymian.

Zaraz obok kamienia stoi znacznie mniejszy od kamienia, ale równie imponujący krzyż kamienny, na którym można odczytać:


Jako ciekawostkę dodam tylko, że zwrot ‘’Oberstleutnant’’ oznacza podpułkownika.

Niedaleko kamienia na ziemi leży rozbita płyta, która być może była przytwierdzona do kamienia lub znajdowała się niedaleko krzyża, gdyż
płyta poświęcona jest podpułkownikowi. Po złożeniu w całość, ukazał nam się napis:


W publikacji Heimatbuch Kreis Lauenburg/Pom. można
przeczytać, że kamień ten najprawdopodobniej został postawiony na cześć żołnierzom poległym podczas I wojny światowej.

 


Na terenie cmentarza da się zauważyć wiele kamiennych ram mogił wraz z postumentami oraz cokołami pod tabliczkę z inskrypcją nagrobną.
Większość z nich zieje pustkami i nie znajdziemy zbyt wielu tablic. Jednak są też takie, które umożliwiają nam ich odczytanie. Najlepiej zachowana znajduje się w centrum nekropolii wciąż przytwierdzona (w całości!) do kamiennej ramy.
Napis na niej brzmi:


Tekst na samym dole jest fragmentem pochodzącym z 2 Księgi Machabejskiej, rozdział 7, wers 14, który brzmi:


Widać, że fragment w tłumaczeniu jest nieco zmieniony, ale oznaczenie tekstu (jego źródła) bezpośrednio wskazuje na ten rodzaj inskrypcji.

Niemalże naprzeciw nagrobka z całą tablicą, zaraz przy dużym zwalonym drzewie stoi oparta o mogiłę kolejna kamienna płyta ze znajdującą się
tablicą:


Także i na tej tablicy na dole znajduje się inskrypcja, jednak na skutek pęknięcia tablicy oraz ograniczonego dostępu do niej, jej odczytanie (rekonstrukcja) sprawiło wiele trudności.
W oczy rzuca się także marmurowa podstawa od krzyża, który
jednak został w taki sposób usunięty z podstawy, iż ta została na skutek tego ‘’zabiegu’’ zniszczona, co utrudniło odczytanie nazwisk na podstawie.
Można przypuszczać, że napis brzmiał (z grubsza po rekonstrukcji):


Mniej więcej w centrum cmentarza widać kilka niewielkich pól nagrobnych: 1-2 osobowych, które widoczne są tylko dzięki betonowemu obramowaniu, które dziś pokrywa warstwa narośniętego mchu. W jednym rzędzie tuż obok siebie odnaleźć można kamienną podstawę, na której znajdował się zapewne krzyż, a dziś po którym został się jedynie niewielki dolny element przytwierdzony do kamienia. Z boku natrafić można na stojący niewielki postument w kształcie pnia dębu, do którego wciąż przytwierdzony jest niewielki fragment tablicy pamiątkowej. Niestety odczytanie jej nie jest możliwe.
Na obrzeżach cmentarza znajduje się całkiem dobrze zachowany
grób rodzinny otoczony betonowymi słupkami. Szkoda tylko, że nie zachowały się metalowe łańcuszki, które niegdyś łączyły ze sobą słupki.