Jest to wieś o kształcie owalnicy, przebudowana następnie na ulicówkę, rozłożona wzdłuż drogi z Łęczyc do Wysokiego. 

Najstarszą wzmiankę o wsi odnajdziemy w dokumencie z 26 czerwca 1361 roku, wydanym przez komtura gdańskiego Giselbrechta von Dudelsheima. Jako jedna z nielicznych w XIV wieku wsi fiskalnych (państwowych) zachowała prawo polskie. 

W 1912 roku Kaczkowo było gminą wiejską z 307 mieszkańcami w wójtostwie Świetlino. 

Dawny cmentarz jest dobrze widoczny z drogi głównej prowadzącej z Dąbrowy Brzezieńskiej do Kaczkowa. Znajduje się on po prawej stronie drogi na polu w charakterystycznej kępie drzew (głównie lipy). Niestety dojazd nie jest możliwy, gdyż stara droga nie istnieje. My dostaliśmy się tam idąc przez pole. 

Od razu rzucają się w oczy dobrze zachowane słupki po bramie, które to też są widoczne ze wspomnianej już drogi głównej. Sam cmentarz jest zachowany w stosunkowo dobrym stanie jeżeli chodzi o samosiejki. Raczej nie natrafimy tu na gąszcze i chaszcze, które utrudniałyby nam eksplorację terenu. 

Nagrobki niestety prezentują się już w dużo gorszym stanie. Wiele z nich jest porozbijanych i zdewastowanych. W lewym narożniku od bramy natrafimy na groby dziecięce, zaś po prawej stronie odnajdziemy ograbione z żeliwnych ogrodzeń kwatery rodzinne. W centralnej części cmentarza - zdaje się najstarszej można odnaleźć zniszczone, ale jeszcze możliwe do odczytania płyty nagrobne czy tabliczki.

Na jednej z żeliwnych tabliczek odczytamy:

Tu zachowało się częściowo także ogrodzenie.

Niedaleko odnajdziemy leżący ułamany betonowy krzyż (zachowany w dobrym stanie), na którym możemy z łatwością odczytać: