Niebędzino jest starą miejscowością usytuowaną na wschodnim brzegu pradoliny rzeki Łeby. Najstarsze dzieje nie są znane. Słowiańska nazwa miejscowości wskazuje na istnienie tej osady jeszcze przed krzyżackim zaborem Pomorza Gdańskiego (1308r.). Najstarsza, znana wzmianka pochodzi z roku około 1335 - 1341, z dokumentu opisującego granice Redkowic. Miano tej miejscowości zapisano wówczas w formie „Vansyn” i „Unibandsin”. Późniejsze zapisy tej nazwy są różne. Wobendzin (1756), Nebendzin (1601), Nebensin oraz Nebahsin (1607), a w czasach nowszych Wobendsin i Wobensin. W roku 1830 pisze się jeszcze w jakimś dokumencie: Niebensin auch Wobensin. Pierwszymi, historycznie znanymi posiadaczami Niebędzina byli Pierzchowie /Pirchowie - rzekomo pochodzenia czeskiego/. Mieli oni tu być już w roku 1375 i byli jeszcze w roku 1909. Z nazwą Niebędzina ma wielce prawdopodobnie związek nazwisko innego, znanego długo na ziemi lęborskiej, rodu szlacheckiego, którego zgermanizowaną wersję „Wobeser” odnajdujemy w wielu aktach. Ród ten był, m.in., posiadaczem Janowic i Żelazkowa. Być może wywodził się nawet z wyżej opisanych Pierzchów - przyjmując, jak często bywało, nowe nazwisko od nazwy miejscowości. W roku 1911 Niebędzino było gminą chłopską z 61 mieszkańcami oraz okręgiem folwarcznym o powierzchni 696 ha ze 134 mieszkańcami i należało do wójtostwa w Redkowicach. Prowadzono tutaj wykopaliska poświadczające istnienie osadnictwa i dużego cmentarzyska ludnosci kultury pomorskiej. 

Dawny cmentarz ewangelicki położony jest około 1000 metrów w linii prostej na południowy wschód od miejscowości. Można do niego dotrzeć jadąc główną drogą do Niebędzina około 750 metrów na wschód. Następnie należy skręcić w prawo i po około 600 metrach po wschodniej stronie drogi w odległości około 200 metrów idąc leśną drogą, na skraju lasu natrafimy na pozostałości cmentarza. 

Niebędzińska nekropolia powstała w XIX wieku. W przeszłości była dużym cmentarzem, co sugeruje ilość nagrobków oraz ich rozmieszczenie. Niestety - dziś określenie jego dokładnej powierzchni nie jest możliwe ponieważ jego granice się zatarły, a pozostałości po nagrobkach odnaleźć można na rozległym obszarze. 

Zaraz po prawej stronie cmentarza (wchodząc na jego teren od strony drogi), natrafimy na cały szereg pojedynczych nagrobków. Wśród nich znajdują się nagrobki zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. Między nimi stoją kamienne podstawy pod krzyż żeliwny (krzyży brak), jak również krzyże betonowe (rustykowane) z widocznymi odciskami owalnych tablic. Wiele mogił się pozapadało i poprzewracało na bok, w innych zaś miejscach widać jedynie doły - pozostałości po grobach. 

W tylnej części cmentarza odnajdziemy również pozostałości grobu rodzinnego.

W pobliżu na ziemi leży tablica nagrobna, należąca do rodziny Bork, która najprawdopodobniej została przemieszczona. 

Po oczyszczeniu tablicy z mchu, naszym oczom ukazał się napis: