Redkowice (niem. Rettkewitz) to wieś w gminie Nowa Wieś położona w urozmaiconym wyniesieniami morenowymi terenie w pobliżu jeziora o tej samej nazwie. Jest to nazwa patronimiczna utworzona
od nazwy osobowej Radek - kasz. Redk, będącej spieszczeniem imienia dwuczłonowego Radosław; niem. Rettkewitz.
Pierwsza wzmianka w dokumencie opisującym wieś sporządzonym na polecenie wielkiego mistrza Dytrycha von Altenburga. który pełnił tę funkcję w latach 1335-1341, ale istniała z pewnością jeszcze przed opanowaniem Pomorza Gdańskiego w 1308 r. Akt ten był przeznaczony dla posiadacza Redkowic Jana Pierzcha (Pircha). Pierzchowie utrzymują się na
tych dobrach bardzo długo i nabywają dalsze. W 1523 r. zobowiązani byli do wystawienia aż trzech konnych wojowników w razie potrzeby wojennej.
Ród ten znika w końcu XVII w., ustępując miejsca Naczmierom (von Natzmer), aczkolwiek jeszcze w 1756 r. część dóbr redkowickich pozostaje w rękach wdowy po majorze Pirchu. W 1800 r. dobra zostały sprzedane porucznikowi von Selchow i przeszły potem na jego spadkobierców. Na przełomie wieków wieś zmieniała często właścicieli, a latach międzywojennych została wykupiona przez Pomorskie Towarzystwo
Rolnicze w celu parcelacji. Redkowice przekształciły się w wieś chłopską.
W miejscowości warto zobaczyć pomnikowy dąb liczący 400 lat oraz 5 lip będących również pomnikami przyrody. Zachowana kaplica przycmentarna murowana z przełomu XIX/XX w. oraz pozostałości po dworskim parku. We wsi dom szachulcowy z 1800 roku.
Cmentarz. Dawny ewangelicki cmentarz w Redkowicach znajdował się tuż za ostatnimi zabudowaniami mieszkalnymi wsi, zaraz po lewej stronie przy drodze prowadzącej np. w kierunku Chocielewka (przed szkołą, która zresztą funkcjonuje po dziś dzień). Sądząc po ukształtowaniu terenu (charakterystyczne wzniesienie) nie był on zbyt duży i mógł zajmować powierzchnię zbliżoną do współczesnego cmentarza, który powstał na tym miejscu.
Dziś nie odnajdziemy już żadnych pozostałości po starym cmentarzu oraz jakichkolwiek dawnych nagrobkach. Ich miejsce zajęły współczesne mogiły oraz ''nowy'' kościół.
Udało nam się ustalić, że dawny cmentarz istniał jeszcze na tym terenie pod koniec lat 80-tych. Można było odnaleźć tam żeliwne krzyże oraz elementy ozdobne. Do całkowitej likwidacji nekropolii ewangelickiej doszło w roku 1992, kiedy to nie tylko usunięto nagrobki oraz wszelkie inne elementy nagrobne, ale również zniszczeniu uległ drzewostan, który został praktycznie w całości wycięty.
Dziś jedyną pozostałością pochodzącą z dawnego cmentarza jest ciekawa pod względem stylu XIX-wieczna kaplica grobowa von Selchowa, która jako jedyna została zachowana w niemal niezmienionej postaci.
Po wojnie była ona wykorzystywana jako kaplica dla wiernych. Orientowana jest na rzucie czworokąta zbliżonego do kwadratu z ciosanego kamienia z dodatkami cegły. W górnej części na każdym z pięciu narożników widoczne są murowane wieżyczki.
Obecnie kaplica ta jest nieużywana.
PS. Doszły nas słuchy, że niektóre fakty odnośnie likwidacji cmentarza mogły być zupełnie inne, niż opisane powyżej. Jeżeli są osoby, które pamiętają czasy jego likwidacji, prosimy o kontakt z Agnieszka Kijewską.