Stara Łeba w niczym nie przypomina miasta. Tylko ruiny kościoła św. Mikołaja zaświadczają o tym, że niegdyś stały tu budynki, a okolica tętniła życiem.
Jest to najstarszy zabytek miasta. W pobliżu kościoła w XIV wieku znajdowała się tzw. ,,stara Łeba'' - pierwotna osada.
Dnia 8 lipca 1357 roku, Łeba przyjęła prawa miejskie, które nadał Komtur Gdańskiego Zakonu. Miasto pieczętowało się własnym herbem: rybogryfem i krzyżem na gotyckiej tarczy, który zachował się do dnia dzisiejszego. Poza kościołem w mieście znajdował się ratusz, szpital św. Ducha, młyn wiatraczny, zagrody gospodarcze, 48 ogrodów jak również niewielka przystań rybacka. Podstawą utrzymania mieszkańców osady było rybołówstwo oraz handel drewnem.
Wielokrotnie występujące wylewy rzeczne, silne sztormy oraz wędrujące wydmy przyczyniły się do zniszczenia pierwotnej osady.
Katastrofalne sztormy w latach 1558 i 1570 zniszczyły całą osadę, pozostawiając jedynie fragment kościoła, który pozostał do dnia dzisiejszego.
Przeprowadzone badania archeologiczne, jak i przyszłe prace na tym terenie mają na celu odkopanie Starego miasta oraz jego wyeksponowanie na trwałe i wszystkiego co przy tym zostanie znalezione w formie parku kulturowego, z zastosowaniem najnowszych technologii i trendów w tej dziedzinie, podobnie jak to ma miejsce w wielu miejscach na świecie, gdzie ma miejsce podobne odkrycie.