Pierwsze wzmianki historyczne o Starbieninie pochodzą z połowy XV w. i mówią o majątku kaszubskim należącym do rodziny Schinburen. Od połowy XVII w. Starbienino często zmieniało właścicieli. W latach 1871-1945 posiadaczami dworu była zamożna rodzina Hammerów. Po wojnie majątek przeszedł na własność państwa; korzystały z niego m.in. gdańskie Przedsiębiorstwo Hodowli Roślin i nasiennictwa oraz RSW „Prasa – Książka – Ruch”. W 1995 r. zespół dworsko-parkowy oddano do użytkowania Kaszubskiemu Uniwersytetowi Ludowemu w Wieżycy, który przywrócił zabytkowemu obiektowi jego dawną świetność i otworzył w nim swoją filię – ośrodek szkoleniowy.

Cmentarz.
Na pozostałości dawnej nekropolii natrafimy, kierując się w kierunku południowym od zabudowań miejscowości. Zaraz za ostatnimi budynkami należy skręcić w leśną drogę prowadzącą w kierunku Perlina, wzdłuż Jeziora Choczewskiego.
Cmentarz jest bardzo dobrze widoczny, gdyż znajduje się przy samej drodze. Dodatkowo ogrodzony został przez leśników drewnianym ogrodzeniem.
Niestety z samego cmentarza nie zostało się wiele i nie ma co liczyć na znalezienie tablicy inskrypcyjnej czy też żeliwnego krzyża. Na jego terenie pozostały się jedynie nieliczne nagrobki, które dziś można dostrzec dzięki kamiennym ramom wystającym z ziemi. Odnajdziemy kilka połamanych kamiennych podstaw pod krzyż jak również wystające spod kępki traw kamienne tablice nagrobne. Niektóre zachowały się w całości, inne są pęknięte. Jeden nagrobek powstał z usypanych kamieni. Widoczne jest też pole nagrobne.
Nierówny teren cmentarza wskazuje, że dawniej znajdowało się tu więcej mogił. Z tamtych jednak nie pozostało się nic prócz wgłębień w ziemi.
Przy wejściu na teren cmentarza w oczy rzuca się ustawiony czarny kamień, na którym widnieje napis pochodzący ze Starego Testamentu: