W 1437 roku wymienia się Ulinię jako wioskę gospodarską. Mniej więcej 200 lat później należała do rodu von Krockow z linii Osieki (byli także właścicielami Cikocina, Kurowa i Białogardy). W 1804 roku Ulinię nabył podkomorzy Franz von Somnitz, posiadający majątki  w Jackowie i Biebrowie. Po nim było jeszcze kilku innych właścicieli. W roku 1865 nowy gospodarz Ulini - Edmund Vogel, założył fabrykę szkła, która istniała jeszcze w roku 1905, gdy majątek przechodził na własność rodziny Lietzau. W 1909 roku fabrykę szkła zamknięto.

W 1928 roku 158 ha z ogólnej powierzchni 878 ha rozparcelowano i podzielono na 10 gospodarstw. W marcu 1945 roku właścicielką majątku w Ulini była Charlotte Buchterkirch, bratanica Edmunda Vogela. 

Większość zabudowań gospodarczych z majątku, jak i budynków mieszkalnych we wsi, została kompletnie zniszczona. Zostały się jedynie inicjały Edmunda Vogela na chorągiewce na dachu starego magazynu, który przetrwał czasy wojenne.

Cmentarz.

Cmentarz określany mianem śródleśnego (0,24 ha), znajduje się na południe od miejscowości, w dawnym parku, około 50 metrów od drogi głównej na zakręcie po lewej stronie jadąc od Bargędzina do Ulinii. Zanim jednak  wdrapiemy się na wzniesienie, zauważymy na tym samym zakręcie obelisk poświęcony żołnierzom poległym w czasie pierwszej wojny światowej, tzw. pomnik żołnierzy Kriegerdenkmal, zaś na pomniku widoczna jest tabliczka z napisem:


Wejście na cmentarz jest obecnie zatarte. Cmenatrz powstał najprawdopodobniej pod koniec XIX wieku, jednak mieszkańcy Ulinii mówią, że największe natężenie pochówków miało miejsce w latach 20. XX wieku.
Obszar cmentarza jest duży i eksplorując nekropolię można zauważyć ''sektory'' na jakie jest podzielona. Są tu obszary, w których znajdują się rzędy mogił osób dorosłych oraz dużo nagrobków dzieci skumulowanych w odrębnej części. Na początku cmentarza lekko po prawej stronie znajdują się pozostałości sporych rozmiarów grobowca (najprawdopodobniej dawnych właścicieli Ulinii). Dziś jest to tak naprawdę duża dziura i tylko w jej obrębie można się dopatrzyć kamiennych pozostałości oraz niewielkich żeliwnych elementów ogrodzenia. Zaraz przy grobowcu stoi kamień nagrobny. W głębi cmentarza stoją trzy kamienne stele, na których widnieją imiona i nazwiska ludzi, którzy tam spoczęli. Dwie z nich należą do trzyletnich dzieci:

Przy dwóch nagrobkach w obszarze pochowanych osób dorosłych widnieją często spotykane na dawnych cmentarzach kamienne postumenty w  kształcie pnia dębu pod tablicę inskrypcyjną.
Ogólnie cmentarz jest w mizernym stanie. Do wielu nagrobków nie można dotrzeć z powodu powalonych drzew oraz krzaków, które gęsto porastają poszczególne rejony z grobami.
Większość mogił wyznaczają porośnięte mchem kamienne ramy nagrobne.

Cmentarz posiada układ regularny i przypuszczalnie można wyznaczyć jego granice. Orientacja nagrobków: wschód-zachód. 

Starodrzew na terenie cmentarza został wycięty. Występują liczne samosiejki drzew i krzewów.