Unieszyno (niem. Groß Wunneschin) to stara miejscowość położona około 9 km na zachód od Cewic w pobliżu dawnych granic Ziemi Lęborskiej i Księstwa Słupskiego. Pierwsze źródła wspominają miejscowość już w latach 1310 i 1313.
Historycznie powiązana z miejscowością Unieszynko, swoją nazwę
wywodzi z pierwotnej nazwy
"Unia Czyn" co oznaczało wielką puszczę -
znajduje to odzwierciedlenie w licznych lasach porastających okolice
wsi. Najstarsi posiadacze majątku - Unieszyńscy, wywiedli swe nazwisko
od nazwy miejscowości.
W początkach XVII wieku miejscowe dobra weszły w posiadanie rodu Somnicz (von Somnitz), który około 1804 r. zbył włości na rzecz rodu Maszewskich (von Massow). W tym czasie w miejscowości zarejestrowano folwark, młyn wodny, 3 chłopów, 3 zagrodników, kuźnię, razem około 17 domów mieszkalnych. W początkach XX wieku włości te zostały przejęte przez Skarb Państwa Pruskiego.
Cmentarz.Cmentarz położony jest przy drodze głównej, po wschodniej stronie drogi, w odległości około 100 metrów od ostatnich zabudowań. Znajduje się on na znacznym wzniesieniu względem drogi głównej, po prawej stronie jadąc z Unieszynka w kierunku Pogorzelic. Widać, że niegdyś do nekropolii prowadziły kamienne schody, z których dziś zostało się niewiele.
Powstał on w XIX wieku, a obecnie jego ogólna powierzchnia wynosi około 0,39 ha.
Unieszyński cmentarz jest zachowany w dość dobrym stanie. Nie zauważymy tam połamanych drzew czy nadmiaru krzaków i chwastów. Same groby również zachowały się w dobrym stanie, jednak próżno szukać jakichkolwiek tablic nagrobnych, mogących zidentyfikować osoby tam pochowane. W niektórych miejscach widać pozostałości po metalowych krzyżach, które zostały ułamane. Pomiędzy grobami można znaleźć jeszcze metalowe elementy ogrodzenia.
Z informacji, jakie do nas dotarły wiemy, że na cmentarzu znajdują się nagrobki z polskimi nazwiskami. Niestety wiele z mogił zostało też usuniętych, co sprawia trudności z określeniem rozplanowania cmentarza.
Starodrzew został w części wycięty, występują zaś liczne samosiejki klonu i buka. W podłożu: bluszcz pospolity i konwalia majowa.