Około 1 km za wsią (jadąc w kierunku Wicka), po prawej stronie drogi znajduje się odnowiony XIX-wieczny cmentarz ewangelicki z pomnikiem poległych w I wojnie. Na cmentarzu znajdują się groby dawnych mieszkańców Wierzchucina. Widać pozostałości po bramie, ale samej bramy brak. Zachowały się jedynie dwa filary. Teren cmentarza wyznacza drewniane ogrodzenie. Po lewej stronie cmentarza (od strony pomnika), teren jest bardziej zaniedbany. Groby są bardziej zniszczone, a latem wysoka trawa oraz chwasty utrudniają eksplorację terenu. W tej części też znajdują się pozostałości kaplicy. Została rozebrana pomiędzy rokiem 2002-2004 (według mieszkańców). Udało mi się dowiedzieć, że w środku była otynkowana i znajdował się tam niewielki ołtarzyk.
Same groby zachowały się w różnym stanie: jedne są bardziej zadbane inne mniej. Na kilku mogiłach zachowały się również tablice nagrobne. Na dwóch nagrobkach widać ''współczesne'' tabliczki identyfikujące spoczywające tam osoby. Najprawdopodobniej zostały przytwierdzone przez osoby, których przodkowie spoczęli na tych ziemiach.
Centralnym punktem jest pomnik poświęcony poległym w I wojnie światowej.
Pomnik ustawiono na niewielkim podwyższeniu terenu pośrodku cmentarza. Po kilku schodkach wchodzi się na otoczony słupkami placyk. Bryła pomnika z kilkunastu warstw kamieni, zwieńczona kamiennymi kulami i wykutym również z kamienia wojskowym hełmem. Pośrodku umocowana znajduje się nieco zniszczona (przeorana przez kule?) tablica z listą nazwisk osób poległych w latach 1914-18. Do powstania tego pomnika przyczynili się członkowie Wierschutziner Krieger Verein (Związku Wojaków w Wierzchucinie). Po raz pierwszy został poświęcony przez żarnowieckiego księdza - Kurta Reicha dn. 24 lipca 1927 roku. Poniżej tablicy z nazwiskami poległych w I wojnie światowej umieszczono tablicę pamiątkową poświęconą zaginionym i poległym w latach II wojny.