Dawna wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[4]. W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do tzw. dużego województwa gdańskiego, a w latach 1975-1998 do tzw. małego województwa gdańskiego.
W zaborze pruskim i podczas okupacji niemieckiej wieś nosiła nazwę niemiecką Lappalitz.
Wieś jest znana z powodu rozpoczętej w 1979 roku budowy zamku, należącego do gdańskiego rzeźbiarza Piotra Kazimierczaka. Z powodu braku środków właściciel nie ukończył budowy. Prace budowlane rozpoczęto na podstawie pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego z pracownią. Jednak ostatecznie ceglany obiekt ze 170 m² urósł do 5-6 tys. m² i zaczął przypominać renesansową rezydencję, zyskując miano największej samowoli budowlanej na Kaszubach. Budowlę prowadzono bez projektu, a w trakcie realizacji wzbogacono o wieże, kaplicę, basen czy nieckę jeziora. Budowa została wstrzymana z powodu wstrzymania dostaw prądu przez zakład energetyczny, a następnie uszkodzenia przez powódź w 2001 firmy meblarskiej Kazimierczaka, będącej źródłem finansowania inwestycji. Do tego dołożyły się problemy z wypłacalnością, wierzycielami i nadzorem budowlanym.
W 2006 roku powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w Kartuzach nakazał rozbiórkę budowli, ponieważ inwestor nie przedstawił nowej dokumentacji projektowej, natomiast ta, na podstawie której uzyskano pozwolenie na budowę, różniła się od tego, co powstało. Zamku jednak nie zburzono. W 2013 roku wydano decyzję o zaniechaniu dalszych robót na zamku w Łapalicach. Nigdy niedokończony obiekt ma 12 wież, cztery skrzydła, 365 okien, miejsce na basen i fontannę.