Cewice (niem. Zewitz) to wieś gminna położona u podnóża Dolnogóry (174,5 m n.p.m.); w odległości 12 km na południe od Lęborka. Z najstarszych zapisów wynika, że były to pierwotnie Czewice (1362 r. Czewicz), czyli była to nazwa patronimiczna od nazwiska Czewa, będącego skróceniem staropolskiego imienia Czewuj = Cze + wuj; pierwszy człon cze - II cza - jest ten sam, który widzimy w Czesławie. Zniemczona postać Zewitz uwarunkowała wtórną formę Cewice, która jest w tej postaci etymologicznie niejasna.
Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1340 r. - roku nadania dóbr cewickich braciom Grela przez komtura Winricha von Kniprode (inne źródła podają datę 1362 r. związaną z aktern nadania wsi na prawie magdeburskim). Do roku 1760 majątek wchodził w skład rozległych posiadłości Grelów. Cewice przez wieki stanowiły jeden z majątków podlegających dziedzicom z Łebuni. Dopiero budowa nowej szosy z Lęborka i Bytowa, później także linii kolejowej na tej trasie, przyśpieszyły rozwój Cewic. Przed wojną cewicki majątek należał do niemieckiego przemysłowca Sinnera, który prowadził także gorzelnię w Maszewie. Po wojnie wieś stała się siedzibą władz gminnych i nadleśnictwa.
W Cewicach na uwagę zasługuje park z aleją ponad 200-letnich 32 buków o obwodach 2-3 m. Na skraju parku znajduje się szkoła wybudowana około 1880 roku.
Do 1945 roku pałac był siedzibą rodziny Sinner, właścicieli dóbr cewickich.
Cmentarz.Cmentarz ewangelicki znajdował się za wsią przy drodze w kierunku Oskowa (po prawej stronie szosy Oskowo-Lębork). Wynika z tego ewidentnie, że Cewice miały dwa osobne cmentarze ewangelickie. Pierwszy znajdował się przy drodze w kierunku Maszewa Lęborskiego (pisaliśmy o nim
TUTAJ). Drugi zaś właśnie w kierunku Oskowa. Jak wynika z zebranych przez nas informacji był on starszy, niż ten, którego pozostałości jeszcze dziś możemy odnaleźć. Powstał on najprawdopodobniej w latach 1860-1880 i funkcjonował do początkowych lat XX w.
Najstarszy odnaleziony dotychczas nagrobek nosił datę 1892 roku.
Z informacji, jakie uzyskaliśmy od starszych mieszkańców Cewic dowiedzieliśmy się, że niegdyś na terenie cmentarza znajdowała się kaplica. Usytuowana była w centralnej części cmentarza, tam gdzie obecnie stoi duży drewniany krzyż. Jej pozostałości musiały być jeszcze widoczne w latach 50-tych i 60-tych, gdyż ludzie pamiętali piwnice i fundamenty, po których ''biegały dzieci''.
Obecnie na terenie dawnej ewangelickiej nekropolii znajduje się cmentarz katolicki. Kilka tygodni temu podjęliśmy się eksploracji i dokumentacji fotograficznej terenu cmentarza.
Odnaleźliśmy jedynie fragment ceramicznej tabliczki inskrypcyjnej, na której widoczne są napisy:
geb.13. Feb ...
gest.10. Mär ...
Na współczesnym katolickim cmentarzu odnleźliśmy dwa nagrobki pochodzące z lat 40-tych i 50-tych.
Jeden z nich należy do Niemki. Napis na tablicy brzmi:
Hier ruhet in Gott
meine Liebe Frau
unsere gute Mutter
und Oma
Otylje Bauer
geb.Ul... (tu fragment nieczytelny)
geb.10.11.1896
gest.19.5.1954
Drugi nagrobek należy do mężczyzny polskiego pochodzenia:
ŚP.
Stefan
Huk
Przeżył lat 72
zm. 13.12.1949
Oczywiście oba nagrobki nie mają nic wspólnego z dawnym, istniejącym w tym miejscu cmentarzem ewangelickim, ale są ciekawe z uwagi na fakt, że są najstarsze.
Nie zachowało się nic z dawnego drzewostanu, wszystko obecnie jest wycięte.