Mianowice (woj.pomorskie) :: FotoExploracje

Mianowice (woj.pomorskie)

Mianowice (niem. Mahnwitz) to osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica nad rzeką Charstnicą przy drodze krajowej nr 6.

Menewitz (1575), Mahnwitz (1738). Nazwa pochodzi od nazwy osobowej ,,Man'' z formantem - owic lub ma korzenie rodowe pochodzące od
nazwy własnej Manowic.
Założyciel mianowickiej gałęzi rodu von Massow przejął Mianowice
w 1555 roku. W 1738 roku zostały sprzedane przez Kaspara O.Von Massow i dostały się w ręce rodziny Zitzewitz. W 1784 roku we wsi był folwark, mały młyn wodny i 23 domy. W 1807 roku toczyły się tu walki polskich żołnierzy z prusakami (o kamiennym obelisku upamiętniającym te walki można przeczytać TUTAJ). W 1812 roku wieś zakupił Chrystian Ludwia von Gottbera.
Ostatnimi gospodarzami majątku, od 1928 roku, było rodzeństwo Ursula, Klaus i Christa Schultz.
Po drugiej wojnie światowej wieś weszła w obszar Rzeczypospolitej
Polskiej.

Cmentarz.

Stary cmentarz mieszkańców Mianowic znajduje się na skraju lasu, na południe od wsi. Jak wskazują dokumenty urzędowe, został on założony najprawdopodobniej w 2 poł. XIX wieku.

Na teren dawnej nekropolii prowadziły dwie ścieżki leśne, które doskonale widoczne są również i dziś, co sprawia iż mimo tego, że cmentarz znajduje się w lesie - znalezienie jego nie sprawia większych trudności. Wchodząc na teren cmentarza od strony wsi, po prawej stronie ujrzeć można kamień nagrobny, wspominający zmarłą matkę (znajduje się on poza wyznaczonymi granicami cmentarza i wydaje się, że pierwotne umiejscowienie tego obelisku było inne - dziś nieznane). Napis na kamieniu brzmi:

Hier ruht

unsere lieben Müter

Marie Strecker

geb. Freyberg

* 17 Juni 1855

† 15 Februar 1930

Na terenie całego cmentarza widać ogromne spustoszenia. Nagrobki są zdewastowane, wiele kamieni nagrobnych jest poprzewracanych, a same groby rozkopane. Widać kilka podstaw pod krzyż, jak również nieliczne zarysy grobów.

Przy jednym z drzew, pod listowiem naszym oczom ukazała się niewielkich rozmiarów podłużna żeliwna tabliczka należąca do pochowanego na cmentarzu małżeństwa. Widoczny na niej napis brzmi:

Hier ruhen in Gott

Friedrich Borso und seine Ehefrau

geb. 9. Februar 1830 Charlotte, geb. Rosbah

gest. 17. Oktober 1910 geb. 20. Februar 1832

gest. 5. März 1913

Na terenie cmentarza wśród zdewastowanych nagrobków ujrzymy przewrócony fragment kamiennego krzyża z ledwie widoczną inskrypcją. Po dokładniejszych oględzinach można stwierdzić, że krzyż pierwotnie pochodzi z mogiły dziecięcej, na co wskazuje odczytana data narodzin i śmierci:

Hier ruht in Gott

Siegfried Hildebrandt

* 31.7.1941 † 30.5.1942

Jedno miejsce szczególnie rzuca się w oczy, gdyż jest ewidentnie rozkopane, co widać niemalże natychmiast. W tej rozkopanej mogile pod niewielką ilością piasku, odnaleźliśmy przysypany krzyż. Na jego froncie doskonale widoczny jest napis:

Hier ruhet in Gott

August Gromoll

* 11.2.1869 † 15.10.1939

(symbol gałązek oliwnych)

Ich habe je und je

geliebet, darum habe

ich dich zu mir gezogen

aus lauter Güte

Jerem. 31.3

Tekst znajdujący się u dołu krzyża jest fragmentem Księgi Jeremiasza, który w wolnym tłumaczeniu brzmi:

,,Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość.'' (Jr 31, 3)

Z zebranych przez nas informacji wiemy, że jeszcze w latach 90-tych XX wieku można było znaleźć na terenie cmentarza wiele pozostałości po nagrobkach, jak i krzyży nagrobnych (w tym również żeliwnych). Napisy na kamieniach czy kamiennych krzyżach były dużo bardziej widoczne, przez co ich odczytanie nie sprawiało wówczas problemów - dziś w większości są zatarte i tylko wnikliwa analiza daje efekt w postaci ich identyfikacji.

Pod koniec XX wieku teren dawnej mianowickiej nekropolii został zaorany i przeznaczony pod szkółkę leśną. Po tych działaniach niestety znaczny teren cmentarza utracił swoje dotychczas widoczne i cenne pozostałości nagrobne.

Zachowany został starodrzew w postaci granicznych nasadzeń bukowych.