Dawna ewangelicka nekropolia położona jest w młodym lesie, na północ od wsi (ok. 2 km). Od strony południowej przylega do drogi gruntowej. Cmentarz położony jest na stoku, rozplanowany na dwóch poziomach przedzielonych skarpą. Za datę założenia tej nekropolii przyjmuje się II połowę XIX wieku, a jego ogólna powierzchnia wynosi ok. 0,05 ha. 

Najstarszy odnaleziony nagrobek datowany jest na 1909 rok. Uważa się, że na jego terenie pochówków zaprzestano po roku 1945. 

Cały teren cmentarza jest zdewastowany i zaniedbany. Nagrobki porasta gruba warstwa mchu, na wielu kamiennych postumentach brak tablic inskrypcyjnych, a te, które się zachowały są zniszczone, przez co ich identyfikacja też nie jest często możliwa. Na terenie nekropolii odnajdziemy sporą ilość pól nagrobnych, których granice wyznaczają już tylko słupki bez jakichkolwiek elementów żeliwnych. Owszem, na niektórych mogiłach można znaleźć leżące fragmenty żeliwne, które są zapewne pozostałościami elementów zdobniczych lub krzyży, ale jest ich niewiele. Zaskoczeniem za to jest spora ilość żeliwnych ogrodzeń, które zachowały się przy niektórych mogiłach w całości. 

W części ,,dziecięcej'' natrafimy na maleńkie nagrobki w rzędzie. Większość z nich jest bez tablic, ale na kilku zachowały się tablice, na których można odczytać osobę tam pochowaną. 

O kamienny cokół oparty jest kamień nagrobny z całą tablicą, na której widnieje napis:

Kawałek dalej na ziemi odnajdziemy kamień nagrobny z pękniętą, ale całkowicie czytelną tablicą należącą również do dziecka tam pochowanego: